บท 407

ทุกคนออกไปหมดแล้ว เหรินเซียงอวี่รู้สึกว่างเปล่า นึกถึงการถูกตบเมื่อครู่ เธอรู้สึกเจ็บปวดและไม่ได้รับความยุติธรรม เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เพียงแต่ฐานะยากจน เพื่อให้มีชีวิตที่ดีขึ้น เธอจำต้องประกอบอาชีพนี้

แต่การเกิดในครอบครัวยากจนไม่ใช่ความผิดของเธอ ทำไมทุกคนต้องมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นด้วย?

"อีเด็กเ...