บท 1

"คุณลุงหลิว มาห้องหนูหน่อยได้ไหมคะ"

เมื่อได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลืออันอ่อนหวาน ลุงหลิววางกล่องกระดาษในมือแล้วรีบเดินไปที่ประตูห้องข้างๆ แล้วมองเข้าไป

ภาพในห้องทำให้เลือดในกายเขาพลุ่งพล่าน เห็นเพียงร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งกำลังขดตัวร้องไห้สะอื้นอยู่หลังกระจกฝ้าของห้องน้ำ

ตาของลุงหลิวเบิกกว้างทันที ปีนี้เขาอายุกว่าห้าสิบแล้ว หาเลี้ยงชีพด้วยการรับซื้อของเก่าในหมู่บ้าน

ผู้หญิงตรงหน้าชื่อซูเสวีย อายุราวยี่สิบปี ทำงานที่ธนาคาร ปกติมักสวมชุดทำงานที่ขับเน้นรูปร่างอันเย้ายวนใจ ใบหน้าก็งดงามราวกับดารา

ทุกครั้งที่มาเก็บของเก่าที่บ้านซูเสวีย ลุงหลิวมักจะแอบมองเธอเสมอ สิ่งที่เขาชอบมากที่สุดคือขายาวๆ ในถุงน่องของซูเสวีย ทุกครั้งที่จ้องมอง น้ำลายแทบจะไหลออกมา

ลุงหลิวอยากจะถอดเสื้อผ้าของซูเสวีย แยกขายาวๆ ของเธอออก เพื่อดูทิวทัศน์ข้างในมานานแล้ว!

"คุณลุงหลิว มาถึงแล้วเหรอคะ" เสียงของซูเสวียที่แฝงความเจ็บปวดดังขึ้นอีกครั้ง

ลุงหลิวรีบตอบ "อยู่นี่ ลุงอยู่นี่ เสวียน้อย เป็นอะไรไป"

"คุณลุง หนูเพิ่งจะเคล็ดเท้า ช่วยเข้ามาพยุงหนูหน่อยได้ไหมคะ" คำพูดของซูเสวียทำให้ลุงหลิวตื่นเต้นสุดขีด

เพราะเขาเห็นผ่านช่องว่างใต้กระจกว่าร่างของเธอตอนนี้เปลือยเปล่า

นั่นหมายความว่า ถ้าเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาจะได้เห็นเรือนร่างอันเปล่าเปลือยของซูเสวียแน่นอน

จากการสังเกตของลุงหลิว ซูเสวียเป็นผู้หญิงที่ภายนอกดูบริสุทธิ์แต่ภายในร้อนแรง

สังเกตได้จากชุดชั้นในเซ็กซี่ที่เธอตากไว้บนระเบียง ผู้หญิงที่ใส่ชุดชั้นในลูกไม้โปร่งแบบนี้ต้องเป็นคนที่ไม่ยอมอยู่เฉยๆ แน่นอน

ลุงหลิวตื่นเต้นจนเสียงสั่น "เสวียน้อย ลุง ลุงมาแล้ว!"

"เดี๋ยวก่อนค่ะคุณลุง!" ซูเสวียห้ามไว้ "คุณลุง รบกวนช่วยหยิบเสื้อผ้าบนเตียงกับผ้าเช็ดตัวส่งให้หนูด้วยนะคะ"

เมื่อได้ยินว่าเธอต้องการเสื้อผ้า ใจของลุงหลิวก็เย็นชาลงครึ่งหนึ่ง

โอกาสดีๆ แบบนี้ถ้าพลาดไป ใครจะรู้ว่าจะมีครั้งหน้าอีกไหม

แต่เขาก็เป็นแค่คนรับซื้อของเก่า มีสถานะห่างจากซูเสวียมาก จึงได้แต่หันไปมองที่เตียงใหญ่อย่างจำใจ

เมื่อเห็นเสื้อผ้าที่ซูเสวียให้เขาหยิบ ใจที่เย็นชาของลุงหลิวก็ร้อนแรงขึ้นมาอีกครั้ง นั่นคือชุดชั้นในสีดำที่ประกอบด้วยเชือกและผ้าชิ้นเล็กๆ

ลุงหลิวรีบเดินไปที่เตียงและยื่นมือไปหยิบ เมื่อสัมผัสผ้าบางเบา ลุงหลิวยังพบเส้นขนหยิกๆ ไม่กี่เส้นบนนั้น

ได้กลิ่นคุ้นเคยจากชุดชั้นใน ลุงหลิวยิ่งตื่นเต้น เขาสงสัยว่ากางเกงในตัวนี้ก่อนหน้านี้คงสวมอยู่บนตัวซูเสวีย

นี่ยิ่งยืนยันข้อสงสัยของลุงหลิว ว่าซูเสวียที่ดูบริสุทธิ์สดใสในยามปกติ ลับหลังคนต้องเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการสูงแน่ๆ

เขาอดไม่ได้ที่จะดมกลิ่นจากชุดชั้นใน จับมันมาดมที่จมูก

กลิ่นหอมฉุนทำให้เขารู้สึกมึนๆ ความร้อนพลุ่งพล่านในท้องน้อย และส่วนนั้นของเขาก็มีปฏิกิริยาทันที

กลัวว่าพฤติกรรมไม่เหมาะสมของตนจะถูกซูเสวียสังเกตเห็น หลังจากแอบดมอีกสองสามครั้ง ลุงหลิวก็รีบถือผ้าเช็ดตัวมาที่ประตูกระจก "เสวียน้อย ลุงเอาเสื้อผ้ามาให้แล้ว!"

หลังกระจกฝ้า ซูเสวียพยายามจะเปิดประตู แต่พอขยับ ความเจ็บปวดที่ข้อเท้าก็ทำให้เธอต้องนั่งยองๆ กลับไป

ลุงหลิวรู้สึกเจ็บใจแทน คิดสักครู่แล้วพูดว่า "เสวียน้อย เอาแบบนี้ได้ไหม ลุงจะหลับตาเข้าไป ส่งของให้แล้วค่อยออกมา"

"งั้น ก็ต้องรบกวนคุณลุงแล้วค่ะ!"

เมื่อซูเสวียตกลง ลุงหลิวก็ตื่นเต้นผลักประตูกระจกเข้าไป

เมื่อไอน้ำจางหายไป ดวงตาที่เขาหรี่อยู่ก็เบิกกว้างในทันที