บท 158

วางสายไปแล้ว หวังเสี่ยวลี่กลับนอนไม่หลับอีกเลย เธอนอนอ่อนระโหยอยู่บนเตียง สมองเต็มไปด้วยภาพของตัวเองที่ถูกชายแก่แปลกหน้าล่วงเกิน

เธอเกลียด เธอเกลียดแม่ของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ เมื่อคืนนี้เธอควรจะพักที่หอพักโรงเรียน ไม่ใช่ไปที่โรงหนังอะไรนั่น เธอเกลียดที่แม่ไม่กลับบ้าน มิเช่นนั้นเธอก็คงไม่มีโอกาสออก...