บท 264

"โอ้!" วังชิงชิงที่ได้กลับคืนมาอีกครั้งร้องครางเสียงสูง ทันใดนั้นความว่างเปล่าภายในเบื้องล่างก็ถูกเติมเต็มทั้งหมด เท้าทั้งสองพันเกี่ยวรอบความกลมมนของครูอย่างแนบแน่น ไม่ยอมให้สิ่งใหญ่โตนั่นหลุดหนีไปอีก ความกลมมนนั้นเชื่อฟังและขยับตามจังหวะ สอดใส่ผู้บุกรุกในความชุ่มชื้นเบื้องล่าง

"โอ้! โอ้!" อาจารย์ห...