บท 320

พอหวังเซิงเห็นว่าหวังชิงชิงโกรธจริงๆ เขาก็ไม่แหย่เธออีก ดึงเธอเข้ามากอดไว้แล้วปลอบอย่างอ่อนโยนว่า "ที่รัก อย่าโกรธนะ ทั้งหมดเป็นความผิดของอาเอง อาทนไม่ไหวเพราะข้างในของหนูมันรู้สึกดีมาก" หวังชิงชิงได้ยินแล้วไม่เพียงไม่หายโกรธ แต่ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก เธอดิ้นขลุกขลัก หวังเซิงจึงเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบ...