บท 4

สัมผัสแขนเนียนลื่นในฝ่ามือที่หยาบกร้าน ลุงหลิวรู้สึกใจเต้นระรัว เขาก้มมองตามลำคอของซูเสวียลงไปยังส่วนโค้งเว้าที่เด่นชัดบนร่างของเธอ

แม้จะมีผ้าเช็ดตัวพันอยู่และยังใส่ยกทรงอยู่ แต่จากมุมมองของลุงหลิว เขายังคงมองเห็นเค้าโครงอันเย้ายวนของซูเสวียผ่านช่องว่างของผ้าเช็ดตัว

เขาหายใจหอบด้วยความตื่นเต้น มืออีกข้างแกล้งทำเป็นไม่ตั้งใจลูบผ่านหน้าอกของซูเสวีย สัมผัสอ่อนนุ่มทำให้ลุงหลิวประหลาดใจที่เนื้อของเด็กสาวคนนี้ช่างนุ่มนิ่มเหลือเกิน

ร่างกายของเขาเริ่มตื่นตัว ส่วนล่างของเขาแข็งขืนมากขึ้น

ความอ่อนนุ่มที่ถูกลูบไล้ด้วยมือใหญ่ ทำให้หัวใจของซูเสวียเต้นรัว ร่างกายของเธอสั่นระริก

ความรู้สึกแบบนี้เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ราวกับว่าการถูกชายชราวัยห้าสิบกว่าล่วงเกินกลับให้ความรู้สึกที่ไม่เลว

แม้กระทั่งถ้าเขาจะทำอะไรเลยเถิดกว่านี้ แม้แต่จะใช้มือจับต้อง เธอก็ยินยอม

ซูเสวียมองด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม ปากเผยอเล็กน้อย ลิ้นสีชมพูอ่อนเลียริมฝีปาก จมูกสูดกลิ่นเหงื่อฉุนของลุงหลิวอย่างแรง

"อึม!" เสียงครางเบาๆ หลุดออกมาจากปากโดยไม่รู้ตัว ซูเสวียรู้สึกตัวว่าไม่เหมาะสม รีบกัดริมฝีปากล่าง สายตาชำเลืองมองลุงหลิวอย่างประหม่า

โชคดีที่ลุงหลิวไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ ซูเสวียถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดหวังอยู่ลึกๆ เพราะในส่วนลึกของหัวใจ เธอปรารถนาให้ลุงหลิวล่วงเกินเธอต่อไป

ลุงหลิวไม่รู้ถึงความคิดในใจของซูเสวียในตอนนี้ ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะกดร่างอวบอิ่มของเธอลง ถอดเสื้อผ้า แล้วพุ่งทะยานเข้าหาแล้วก็ได้

สายตาของเขาสำรวจร่างของซูเสวียไม่หยุด ราวกับว่าเขามองทะลุผ้าเช็ดตัวเห็นยอดอกสีชมพูอ่อนทั้งสองข้างของซูเสวีย

แม้จะเพลิดเพลินกับภาพตรงหน้า ลุงหลิวก็ไม่ลืมเรื่องสำคัญ มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยหนังด้านจากการทำงานหนักสอดเข้าใต้รักแร้ของซูเสวีย

"ฉันจะออกแรงนะ เสี่ยวเสวีย!" พูดจบ ลุงหลิวก็ออกแรงทั้งสองมือ พยายามยกเธอขึ้น

แต่ทันใดนั้น ใบหน้าของซูเสวียก็แสดงความเจ็บปวด ข้อเท้าเจ็บมาก ในท่านี้เธอยืนไม่ไหว

"เจ็บค่ะ! ลุงหลิว เบาๆ หน่อย!" ได้ยินเสียงของซูเสวีย ลุงหลิวกัดฟัน แล้วอุ้มร่างของเธอขึ้นมากอดไว้

ความรู้สึกลอยตัวกะทันหันทำให้ซูเสวียร้องเสียงหลง จากนั้นเธอก็รู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดร้อนผ่าวราวกับเหล็กหลอมของลุงหลิว

แผงอกแข็งแรงทำให้ซูเสวียใจเต้นแรง กลิ่นเหงื่อฉุนทำให้เธอมึนเมา

ซูเสวียตกอยู่ในภวังค์ ข้อเท้าไม่รู้สึกเจ็บอีกต่อไป ทั้งร่างขดตัวในอ้อมกอดของลุงหลิวเหมือนลูกแมว

มือใหญ่ของลุงหลิวรองรับสะโพกกลมกลึงของซูเสวีย สัมผัสความยืดหยุ่นและความลื่นเนียน เขาอดไม่ได้ที่จะบีบนวด

"อึม!" ซูเสวียอ้าปากโดยไม่รู้ตัว น้ำลายไหลจากมุมปากลงมาถึงลำคอโดยไม่อาจควบคุมได้

จุดอ่อนไหวถูกลุงหลิวรุก กระแสความร้อนไหลวนในท้องน้อย ไม่นานซูเสวียก็รู้สึกว่าส่วนนั้นของเธอเริ่มเปียกชื้น

ฝ่ามือของลุงหลิวสัมผัสได้ถึงความชื้น เขาเข้าใจทันทีว่านั่นคืออะไร

เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นนิ้วผ่านช่องว่างของผ้าเช็ดตัว ลูบเข้าไปข้างใน ไม่นานเขาก็สัมผัสได้ถึงความเปียกลื่น

เมื่อถูกลุงหลิวสัมผัสจุดอ่อนไหว ร่างกายของซูเสวียก็เกร็งขึ้นในทันที เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน

นิ้วหยาบกร้านจากการทำงานหนักของลุงหลิวราวกับมีเวทมนตร์ ปลุกเร้าให้ซูเสวียสั่นสะท้านไปทั้งร่าง

เมื่อเห็นดวงตาเคลิบเคลิ้มของซูเสวีย ลุงหลิวก็กล้ามากขึ้น เขายื่นนิ้วอีกนิ้วเข้าไปสำรวจ และสัมผัสถึงจุดอ่อนนุ่มที่สุดของซูเสวีย แม้กระทั่งสัมผัสสิ่งที่ขนฟูนุ่ม

ความรู้สึกหยิกหย่องนั้นทำให้ฝ่ามือของเขาคัน สติที่เหลืออยู่น้อยนิดหายไปหมดสิ้น

เขามองซูเสวียในอ้อมกอด สูดกลิ่นที่โชยมาจากร่างของเธอ ดวงตาไม่อาจควบคุมได้มองลงไปยังส่วนล่างของเธอ

ในขณะเดียวกัน มือหยาบกร้านก็แหวกผ้าที่เปียกชื้นระหว่างขาทั้งสองของซูเสวีย