บท 405

ความคิดที่ผุดขึ้นมาไม่อาจสลัดทิ้งได้ง่ายๆ แต่จังหวะนั้นเองเขาเหลือบเห็นเธอถือถุงหลายใบเดินมาที่บันได คงจะขึ้นมาไม่เกินสามนาที เขารีบนั่งลงที่โซฟาเปิดทีวี ส่วนล่างที่ตั้งตระหง่านชัดเจน จำต้องอุ้มเจ้าเสี่ยวเฉียงที่หลับอยู่มานั่งบนตัก

"เจ้าเสี่ยวเฉียงเอ๋ย ต้องขอโทษที่ใช้เจ้ามาบังอายแล้วนะ"

ไม่นานเสีย...