บท 5

ขณะที่ลุงหลิวกำลังจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เตรียมจะถอดผ้าซูเสวียในห้องน้ำเพื่อชื่นชมความงามส่วนล่างของเธอ

แสงไฟวูบหนึ่งสาดผ่านหน้าต่างเข้ามา เป็นรถที่แล่นผ่านไป

ลุงหลิวเห็นแสงไฟก็รู้สึกไม่ดี และแล้วซูเสวียก็ตื่นจากภวังค์ในวินาทีถัดมา เธอหน้าแดงก่ำและดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของลุงหลิว

นิ้วมือของลุงหลิวเลื่อนออกจากจุดอ่อนไหวของเธอ สัมผัสที่เร้าอารมณ์หายไป ตามมาด้วยความรู้สึกว่างเปล่าอย่างรุนแรง ซูเสวียกลั้นความรู้สึกใจเต้นแรงนั้นไว้ ไม่กล้าสบตาลุงหลิว เธอกลัวว่าหากมองเพียงแวบเดียวก็จะไม่อาจควบคุมตัวเองได้

"ลุง...ลุงหลิว อุ้มหนูไปที่เตียงเถอะค่ะ หนูจะพักสักหน่อย" ซูเสวียพูดเสียงเบา

เสียงของเธอไพเราะมาก ทำให้หัวใจของลุงหลิวเต้นรัว ประกอบกับความตื่นเต้นก่อนหน้านี้ ทำให้ของล่างของลุงหลิวขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้งและกดอยู่กับก้นงอนของซูเสวีย

ความแข็งที่ร้อนผ่าวทำให้ซูเสวียสั่นสะท้านไปทั้งร่าง กระแสความอุ่นนับร้อยสายพวยพุ่งขึ้นพร้อมกัน เธอรู้สึกว่าผ้าเช็ดตัวส่วนล่างของเธอเปียกไปหมดแล้ว

ร่างกายส่งสัญญาณแรงกล้าให้เธอ ตอนนี้เธอแค่อยากให้มีอะไรสักอย่างมาเติมเต็มความว่างเปล่าของเธอ

ลุงหลิวมึนงงด้วยกลิ่นหอมจากร่างของซูเสวีย ทั้งตัวเหมือนจะระเบิดออก ต้องการที่ระบายอย่างเร่งด่วน

และซูเสวียที่อยู่ตรงหน้าคือตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่เขายังคงมีสติสัมปชัญญะสุดท้ายหลงเหลืออยู่

เขาสูดลมหายใจลึก ควบคุมตัวเองไม่ให้มองซูเสวีย แล้วอุ้มร่างอ่อนนุ่มของเธอเดินออกจากห้องน้ำ

ระยะทางเพียงไม่กี่ก้าว สำหรับลุงหลิวมันคือการทรมาน เพราะความแข็งร้อนผ่าวของเขากำลังกดอยู่ระหว่างก้นของซูเสวีย

ทุกก้าวที่เขาเดิน ส่วนปลายที่ไวต่อความรู้สึกจะได้รับการเสียดสีอย่างรุนแรง ความรู้สึกนั้นรุนแรงยิ่งกว่าการได้สอดใส่เข้าไปในร่างหญิงสาวเสียอีก

ชั่วขณะนั้น ของลุงหลิวยิ่งใหญ่ขึ้น ปลายแทบจะดันเข้าไปในร่องของซูเสวีย

ซูเสวียก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ลองคิดดู ส่วนล่างถูกกดด้วยสิ่งขนาดเท่าไข่ห่าน เธอแทบจะเคลิ้มจนวิญญาณลอยออกจากร่าง

โดยเฉพาะเมื่อลุงหลิวอุ้มเธอเดิน ทุกก้าวที่เดิน สิ่งใหญ่โตนั้นจะยิ่งดันเข้าไปอีกนิด

ดอกไม้อ่อนนุ่มของเธอไม่เคยถูกชายใดได้ลิ้มลองมาก่อน การลิ้มลองครั้งแรกกลับเป็นสิ่งที่ใหญ่โตขนาดนี้

ซูเสวียตื่นเต้นจนอยากจะดึงผ้าเช็ดตัวออก แยกขาออก แล้วนั่งลงบนสิ่งร้อนผ่าวนั้นอย่างแรง

ตอนนี้ลุงหลิวคิดไม่ต่างจากเธอ หลังจากวางร่างเปล่งปลั่งของซูเสวียลงบนเตียงใหญ่ เขาก็กระโจนเข้าใส่โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

"เสวียน้อย ลุงทนไม่ไหวแล้ว ให้ลุงได้สักครั้งเถอะนะ! ลุงสัญญาว่าจะดูแลหนูให้ดี!" ลุงหลิวไม่สนใจการขัดขืนของซูเสวีย กระชากผ้าเช็ดตัวออกจากร่างเธอ

ชุดชั้นในลูกไม้โปร่งแสงปรากฏขึ้นทันที เข้ากับรูปร่างอ้อนแอ้นของซูเสวีย สมบูรณ์แบบราวกับงานศิลปะชิ้นเอก

เมื่อเห็นร่างกายไร้ไขมันส่วนเกินของซูเสวีย ลุงหลิวก็กระโจนเข้าหาด้วยความตื่นเต้น คางที่มีหนวดเคราถูไถอยู่บนอกของเธอไม่หยุด

"อื้ม! ลุงหลิว ไม่...อย่านะคะ!" แม้ซูเสวียจะเคยจินตนาการถึงการถูกชายล่วงล้ำ

แต่อย่างไรเธอก็ยังเป็นครั้งแรก เธอไม่อยากให้กับคนแก่เก็บของเก่า ถึงแม้ว่าของเขาจะใหญ่จริงๆ เธอก็ไม่ยินยอม!

สติสัมปชัญญะทำให้เธอต่อต้านอย่างแรง เธอใช้มือกดศีรษะที่เริ่มล้านของลุงหลิว กดลงอย่างแรง

แต่ไม่คาดคิดว่า การกดครั้งนี้ ทำให้ศีรษะของลุงหลิวถูกดันลงไปที่ท้องน้อยของเธอ

ลุงหลิวก็ไม่คาดคิดว่าเมื่อวินาทีก่อนยังกำลังเลียความนุ่มนิ่มของซูเสวียอยู่ วินาทีถัดมาก็ถูกเธอดันลงไปข้างล่าง เมื่อเห็นทิวทัศน์สีดำที่ลางเลือนใต้ท้องน้อยของซูเสวีย ลุงหลิวก็อ้าปากงับลงไปทันที