บท 96

เสียงของเธอนุ่มหวานละมุนละไม ยังมีลมหายใจเบาๆ หลังตื่นนอน

ลุงหลิวไม่พูดอะไร เพียงยิ้มเขินให้เธอ

ซูเสวียก็ยิ้มเคลิ้มเหมือนคนเสียสติ แล้วเอียงหน้ามองเขา เธอหลงใหลความรู้สึกปลอดภัยที่ลุงหลิวมอบให้ โดยเฉพาะหลังจากที่เธอสูญเสียพรหมจรรย์ไป

ซูเสวียจัดชุดนอนให้เรียบร้อยแล้วเดินเข้าครัวพร้อมลุงหลิว ทั้งคู่พู...