บท 459

จางฮุยทำได้ไม่กี่ชิ้นก็หน้าเศร้าลง หันไปมองจางจงซานแล้วพูดว่า "คุณปู่ครับ ผมทำไม่ไหวแล้ว พลังจริงของผมใกล้จะหมดแล้ว"

จางจงซานจ้องมองหลานชายอยู่ครู่หนึ่ง แล้วแค่นเสียงเบาๆ ก่อนจะพูดอย่างไม่พอใจ "เสี่ยวฮุย เธอมีความสามารถแค่ไหน เธอคิดว่าฉันไม่รู้หรือไง?"

จางฮุยทำท่าหน้าด้านเหมือนหมูที่ไม่กลัวน้ำร้อน...