บท 8
ในวัยที่ยังไม่เข้าใจว่าศักดิ์ศรีคืออะไรกันแน่ เฉินอวี่ก็คุกเข่าทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองไว้ใต้เข่าทั้งสองแล้ว
เพียงเพื่อเขาคนนั้น ทั้งที่จริงๆ แล้วเฉินอวี่ไม่จำเป็นต้องมีเขาก็ได้
คนเราจำเรื่องราวก่อนอายุสองสามขวบไม่ได้ เฉินเย่ก็เช่นกัน เขาจำไม่ได้ว่ามีวันหนึ่งที่พี่ชายของเขาเคยร้องไห้ต่อหน้าเขา บอกว่าต...
로그인하고 계속 읽기

챕터
1. บท 1
2. บท 2
3. บท 3
4. บท 4
5. บท 5
6. บท 6

7. บท 7

8. บท 8

9. บท 9

10. บท 10

11. บท 11

12. บท 12

13. บท 13

14. บท 14

15. บท 15

16. บท 16

17. บท 17

18. บท 18

19. บท 19

20. บท 20

21. บท 21

22. บท 22

23. บท 23

24. บท 24

25. บท 25

26. บท 26

27. บท 27

28. บท 28

29. บท 29

30. บท 30

31. บท 31

32. บท 32

33. บท 33

34. บท 34

35. บท 35

36. บท 36

37. บท 37

38. บท 38

39. บท 39

40. บท 40

41. บท 41

42. บท 42

43. บท 43

44. บท 44

45. บท 45

46. บท 46

47. บท 47

48. บท 48

49. บท 49

50. บท 50

51. บท 51

52. บท 52

53. บท 53

54. บท 54

55. บท 55

56. บท 56

57. บท 57

58. บท 58

59. บท 59

60. บท 60

61. บท 61

62. บท 62

63. บท 63

64. บท 64

65. บท 65

66. บท 66

67. บท 67

68. บท 68

69. บท 69

70. บท 70

71. บท 71

72. บท 72

73. บท 73

74. บท 74

75. บท 75

76. บท 76

77. บท 77


축소

확대