บท 115

"ไม่...ไม่...ไม่ได้ทำอะไร!"

ก่อนหน้านี้ผมได้ซ้อมไอ้หมอนี่จนหมอบ สร้างบาดแผลทางใจให้มันไปแล้ว พอผมตวาดใส่พร้อมจ้องตาขวาง ไอ้เสนียดนั่นก็แข็งทื่อทันที ไม่กล้าขยับตัวเลยแม้แต่น้อย

แต่หลังจากแก้ตัวไปประโยคหนึ่งโดยอัตโนมัติ หลิวฮุ่ยก็นึกขึ้นได้ว่าผมเป็นคนที่ป่วยหนักเกือบตาย จู่ๆ มันก็มีความกล้าผุดขึ้นม...