บท 1446

ในความสับสนอลหม่าน ฉันรีบหลับตาลงทันที แต่เสียงหัวเร่าของผีผู้หญิงนั่นกลับประทับอยู่ในห้วงความคิด ใบหน้าที่มืดมิดนั่น ริมฝีปากสีเลือดที่ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย มันไม่ยอมจางหายไปเสียที!

หัวใจฉันเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ทำให้รู้สึกไม่ดีอย่างมาก ฉันรีบค้นหาในกระเป๋าเป้ และไม่นาน ก็หยิบยาเม็ดที่หยูเฉิงเหยาให้มาอ...