บท 1567

เขาเดินตรงมาหาฉันเหมือนหุ่นกระบอกที่ถูกชักใย ก้าวเท้าอย่างเชื่องช้าและเป็นจังหวะ!

แม้แต่ลมหายใจก็ไม่มี สิ่งนั้นจะนับเป็นคนที่มีชีวิตได้อย่างไร?

ถึงจะตกใจ แต่ฉันไม่ได้ตื่นตระหนก เพราะฉันมีอาวุธติดตัว ไม่กลัวสิ่งที่ตายไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้งแบบนี้หรอก

มือของฉันสัมผัสปืนที่สะพายอยู่บนบ่า หากคนตา...