บท 1610

"ฮึ่ม..."

ไฟหงเพียงแค่แค่นหัวเราะเย็นชา แล้วเก็บปืนเดินนำหน้าพวกเราไป

แต่หลังจากเหตุการณ์นี้ เหวยหางก็ไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าอีกแล้ว

สีหน้าของเขาดูเศร้าสร้อย แต่ไม่สามารถเรียกความเห็นใจจากใครได้เลย ฉันเองก็ไม่อยากเสียเวลากับไอ้คนอกตัญญูคนนี้ หลังจากส่งสัญญาณให้เอ้าหยางเย่และหลี่ซินทั้งสองคน ฉันก็เดินเ...