บท 1645

ปลอบโยนโอ๋หยางเย่อยู่พักหนึ่ง เธอก็กลับมาเป็นปกติ เช็ดน้ำตาแล้ววิ่งหนีไปอย่างเขินอาย เอามือปิดหน้า ส่วนผมก็เริ่มจัดของเตรียมออกเดินทาง

เมื่อผมออกไปข้างนอก ถึงได้พบว่าอูซูล่ารออยู่นานแล้ว ทั้งยังเรียกคนมาจัดพิธีส่งให้ผมด้วย

ผมอดยิ้มไม่ได้ ใช่แล้ว การส่งผมซึ่งเป็นตัวอัปมงคลในสายตาพวกเขาออกไป สมควรฉล...