บท 1647

ในขณะที่ความกังวลกำลังครอบงำความคิดของฉัน อู๋หยางเย่ก็ชี้ไปที่พุ่มไม้ไม่ไกลนัก

ใต้ต้นไม้ตรงนั้นมีคางคกยักษ์ขนาดครึ่งตัวคนนอนคว่ำอยู่ หันหลังให้พวกเรา ลำตัวเต็มไปด้วยแผลเน่า ดูเหมือนกำลังจะสิ้นใจ

"กึ๊บ กึ๊บ!"

ทันใดนั้น คางคกดูเหมือนจะสังเกตเห็นพวกเรา

มันค่อยๆ หมุนตัวมาช้าๆ จ้องมองพวกเราด้วยดวงตาข...