บท 1677

ในขณะที่หยกเฉิงเหยาเกือบจะเดินสวนผ่านฉันไป ฉันคว้าไหล่เธอไว้ สูดลมหายใจลึกแล้วถามอย่างสงบ "ไม่อธิบายอะไรให้ฉันฟังหน่อยเหรอ"

"ฉันบอกแล้วไงว่า ไม่ใช่ตอนนี้"

คำตอบของเธอเรียบเฉยเหลือเกิน จนฉันรู้สึกว่าการที่ฉันจับแขนเธอไว้เป็นการล่วงเกินเธอ

โนดะที่คอยสังเกตการณ์อยู่ข้างๆ มานาน เห็นท่าไม่ดีจึงเดินเข้...