บท 1687

"อ๊ะ!"

หลี่ซิน ตกใจร้องเสียงดังเมื่อเห็นบาดแผลที่หลังของผม "หลังของนาย..."

ไม่ต้องให้เธอพูด ผมก็นึกภาพออกว่าบาดแผลที่หลังของผมร้ายแรงแค่ไหน แต่ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก เหนื่อยจนไม่อยากสนใจบาดแผลของตัวเอง อยากแค่หลับตาลงแล้วนอนหลับให้สบาย

ในความมึนงง ผมได้ยินเสียงของโนดะคุง ดูเหมือนเมื่อเห็นบาดแผลของผม แ...