บท 1702

ครึ่งวันผ่านไป บนใบหน้าของเขาค่อยๆ ปรากฏรอยยิ้มขื่น

"นอกจากใช้แรงไม่ได้แล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกอะไรเป็นพิเศษ ข้อดีเพียงอย่างเดียวคงเป็นเพราะบาดแผลของผมหายดีหมดแล้ว แต่ตอนนี้ผมขยับแขนไม่ได้แม้แต่นิดเดียว ก็ไม่ต่างอะไรกับคนพิการ บางทีอาจจะแย่กว่าตอนก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ..."

ผมกับหลี่ซินสบตากัน แล้วมองไปท...