บท 1730

ผมกับไฟร์มังกี้สบตากันแวบหนึ่ง พร้อมกันพยักหน้าตอบว่า "ได้ครับ"

"งั้นเรารีบเดินทางต่อกันเถอะ" ผมบอกกับแคทเธอรีน

แม้เธอจะสงสัยในสิ่งที่หยกเฉิงเหยากล่าวกับพวกเราเมื่อครู่ แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้มากนัก ทำให้พวกเราโล่งอกไปบ้าง

หลังจากนั้น หยกเฉิงเหยากับหลี่ซินก็อยู่ที่เดิม ส่วนพวกเราที่เหลือก็เดินทางต่อไป

...