บท 177

คิดแบบนั้นแล้ว ผมรีบเรียกผู้หญิงสองคนให้ช่วยกันหิ้วข้าวของห่อใหญ่ห่อเล็กเดินทางกลับ

แน่นอนว่าของพวกนี้ขนกลับไปหมดในครั้งเดียวไม่ได้ พรุ่งนี้ค่อยมาเอาอีกก็ได้

ตอนที่พวกเรากลับถึงค่าย ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว

เสี่ยวชิงกับคนอื่นๆ เห็นผมกลับมาช้าขนาดนี้ก็พากันเดินวนไปมาด้วยความกังวล พอเห็นผมกลับมาอย่างปลอดภัย...