บท 1788

กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่ปะปนอยู่ในอาวุธเกือบทำเอาผมสำลักตาย

ผ่านไปเต็มๆ ห้านาที กลิ่นนั้นถึงค่อยจางหายไป

ประตูห้องปลอดเชื้อก็ค่อยๆ เปิดออก

"ขอโทษนะ"

คนที่เข้ามาคือศาสตราจารย์อาวุโส ตามหลังเขามาด้วยผู้ช่วยสาวอายุราวสามสิบ รูปร่างหน้าตาชวนมอง

ศาสตราจารย์ยิ้มขื่นพลางกล่าวว่า "เข้าใจด้วยนะ ทุกอย่างที่นี่ต้...