บท 1797

หวังว่าตอนนั้นจะได้ถามหาที่อยู่ของเสี่ยวชิงจากปากเขา

แต่เมื่อเวลาผ่านไปทีละนาที ความอดทนของฉันก็ค่อยๆ หมดลง

จากตำแหน่งที่ฉันนั่งอยู่ตอนนี้ สามารถมองเห็นประตูบาร์ได้ชัดเจน ไม่ว่าใครจะเข้ามา ก็หนีไม่พ้นสายตาฉัน แต่ตั้งแต่ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ ก็ไม่มีลูกค้าสักคนเข้ามาเลย

นี่... มันแปลกอยู่นะ

หรือว่าข่า...