บท 1804

เครื่องบินเงียบสงัดตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจอยู่ลึกๆ โชคดีที่หลังจากเครื่องบินขึ้นไม่นาน เสียงฝีเท้าค่อยๆ เคลื่อนไปยังส่วนหน้าของเครื่อง

"ฮึ่ว..."

ฉันค่อยๆ ผ่อนลมหายใจยาวๆ อาศัยประสาทหูที่ไวเฉียบฟังเสียงหายใจของคนที่มีพลังพิเศษ

โชคดีที่จากประสบการณ์ของฉัน ตอนนี้คนที่ยังอยู่ตรงนี้น่าจะเ...