บท 1823

ในความโกลาหลเขายิงปืนใส่ฉันหลายนัดติดๆ กัน

แต่น่าเสียดาย ไม่มีนัดไหนเลยที่ยิงโดนฉัน

เขายิ่งตกใจกลัวมากขึ้น ความหวาดกลัวจนหายใจไม่ออกครอบงำตัวเขาทั้งร่าง เขาสั่นเทาโยนปืนทิ้ง แขนค่อยๆ เอื้อมไปที่วิทยุสื่อสารที่แขวนอยู่บนไหล่

แต่ฉันจะให้โอกาสเขาทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?

มือของฉันบีบเพียงเล็กน้อย ก็หักกระด...