บท 1827

สมองมึนงง ไม่อาจแยกแยะสถานการณ์ตอนนี้ได้เลย

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร จู่ๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองร่วงลงในแนวดิ่ง แล้วศีรษะก็กระแทกเข้ากับก้อนหิน เจ็บจนต้องสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แทบอยากจะสลบไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด

แต่ฉันรู้ดี โชคดีที่ยังมีสติอยู่ ไม่อย่างนั้นอีกไม่นานคงถูกพวกไอ้บ้านั่นตามเจอแล้ว

ฉันไม่รู้ว่า...