บท 1900

แต่ในขณะที่พี่หวังลังเลชั่วขณะนั้น ระเบิดมือที่ฉันกับอวี๋เฉิงเหยาโยนออกไปก็ระเบิดขึ้นแล้ว ทันใดนั้น เปลวไฟลุกโชน ควันดำพวยพุ่ง ต้นไม้ใหญ่หลายต้นทนแรงระเบิดไม่ไหว ล้มครืนลงมา

ณ จุดศูนย์กลางการระเบิด ทหารรับจ้างสองคนถูกเปลวไฟกลืนกินในพริบตา จากนั้นแสงจ้าก็แผดเผาจนไม่อาจลืมตามอง

แม้ว่าพวกเราจะอยู่ริม...