บท 1927

"ไปกันเถอะ"

ฉันตบไหล่พี่หวังเบาๆ พลางหัวเราะขื่นๆ อย่างจนใจ

บางทีการมาที่นี่พร้อมกับพวกบริษัทอาจไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก แต่ในเมื่อพวกเราเข้ามาแล้ว ฉันจะไม่ยอมกลับไปมือเปล่าเด็ดขาด

อย่างน้อยก็ต้องหาสิ่งที่รักษาผลข้างเคียงในตัวอวี๋เฉิงเยาให้ได้

ตอนนี้พวกเราอยู่บนเกาะเล็กๆ กลางบึง แต่พื้นที่ของเกาะนี้กว้...