บท 1934

ลี่ซินพึมพำกับตัวเอง

ยังจำได้ตอนที่เราเข้าไปในป่าฝน ฉันเก็บยาเม็ดสุดท้ายที่ระงับผลข้างเคียงไว้ให้เธอ แต่ฉันไม่เคยเสียใจเลย

เราเคยเผชิญความเป็นความตายด้วยกันมาหลายครั้ง การเก็บยาเม็ดนั้นไว้ให้เธอ เป็นสิ่งที่ฉันเต็มใจทำ

ตอนนี้ เธอกลับมามีสุขภาพดีแล้ว

เอี๊ยด—

ประตูห้องคนไข้เปิดออก ชายวัยกลางคนเดินออกม...