บท 1946

"เมื่อไหร่กัน!"

กัปตันถอยหลังไปสองก้าว สีหน้าค่อยๆ เคร่งขรึมลง สายตาทอดต่ำ "พวกแกต้องการอะไร? เงินใช่มั้ย?"

"ฉันมีเงินเยอะแยะ พวกแกต้องการเท่าไหร่ ฉันให้ได้เท่านั้น แต่อย่าทำร้ายเขานะ"

เขาเหรอ?

ผมชำเลืองมองชายหนุ่มที่นอนชักดิ้นอยู่บนพื้น แล้วมองกัปตันอย่างเย้ยหยัน ดูเหมือนเขาจะเอ็นดูหลานชายมากนะ

ตัว...