บท 1973

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น หวังเสี้ยวหยางถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่ใบหน้าจะเปล่งประกายด้วยความยินดี นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ผมถูกพามาที่นี่ที่ได้เห็นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวัง

"จริงเหรอ? แล้วเขาจะมารับผมกลับบ้านเมื่อไหร่?"

คำถามนั้นเหมือนมือที่มองไม่เห็นมาบีบคอผมไว้แน่น

ตอนนี้เหลือแค่พี่หวังกับพวกเขา...