บท 1977

ในพื้นที่เล็กๆ นี้ พวกเราสามคนต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก มีเพียงหวังเส้าหยางที่พูดจ้อกแจ้กไม่หยุดปาก

มือของไฟ่โห่วที่เปลี่ยนเป็นคีมนั้นได้ปลุกความอยากรู้อยากเห็นในตัวเด็กน้อยขึ้นมา นี่คงเป็นหนึ่งในความเป็นเด็กที่หลงเหลืออยู่ไม่กี่อย่างในตัวหวังเส้าหยาง ทำเอาพวกเราดูแล้วรู้สึกสะท้อนใจ

หวังเส้าหยางค่อย...