บท 1985

ในที่สุดเมื่อหวังเสาหยางเกือบจะสำลักจนหมดสติ ผมก็กัดฟันพาตัวเองลอยขึ้นเหนือผิวน้ำ

"ฮึบ—ไอ้! ไอ้!"

หวังเสาหยางที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราเขียวครึ้มกลายเป็นสีแดงก่ำเพราะกลั้นหายใจ ไอไม่หยุด พอเปิดปากก็สำรอกน้ำออกมาอย่างมาก "ท้อง...แน่นมาก!"

แย่แล้ว ดื่มน้ำเข้าไปจนอิ่มเลยทีเดียว

ผมเลิกคิ้วเล็กน้อ...