บท 1996

ลงจากรถ ขึ้นตึก รีบร้อนมาถึงหน้าห้องพักเลขที่ 402 ชั้นสี่ เคาะประตูเบาๆ สามครั้ง

หนึ่งนาทีต่อมา ประตูเปิดออก แต่คนที่ฉันเห็นไม่ใช่หลี่ซิน แต่เป็นชายวัยกลางคนไว้เคราครึ้ม แค่มองก็ให้ความรู้สึกอบอุ่นใจ

ชายวัยกลางคนมองสำรวจฉันครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆ เอ่ยปากว่า "เด็กคนนั้นน่ะ มีปัญหานิดหน่อย..."

หวังเส้าหยา...