บท 2003

"ให้เขารอไว้ก่อน"

หลังจากนั้น เขาก็รีบออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ณ จุดเดิม เหลือเพียงฉันกับพวกคนติดอาวุธเผชิญหน้ากัน มองปากกระบอกปืนของพวกเขา ในใจฉันไม่มีความรู้สึกหวั่นไหวแม้แต่น้อย กลับรู้สึกอยากเผชิญหน้าเสียด้วยซ้ำ

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ การถูกจ่อปืนกลายเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน จนฉันไม...