บท 203

ผมไม่ได้ประมาท แต่ค่อยๆ เข้าใกล้ประตูถ้ำอย่างระมัดระวัง ยกไฟฉายส่องออกไปข้างนอก

พอมองเห็น ผมตกใจจนเกือบจะร้องออกมาดังๆ

สัตว์ประหลาดนั่นไม่ได้ไปไหนเลย มันยังคงนั่งยองๆ อยู่ข้างนอก ซุ่มอยู่อย่างน่ากลัว ดวงตาประหลาดคู่นั้นจ้องมองที่ปากถ้ำไม่วางตา!

ที่แท้เมื่อกี้ตอนที่ผมร้อนรน ยิงกระสุนออกไปอย่างบ้าคลั่...