บท 2037

"ฉัน..."

หวังเสี่ยวหยางอ้าปากเล็กน้อย น้ำเสียงแฝงความซาบซึ้ง น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด "พอฉันตื่นขึ้นมา ก็กลับมาอยู่ที่นี่อีกแล้ว ลุง คุณมาช่วยฉันใช่ไหม? แล้วพ่อฉันล่ะ?"

"เขาน่ะ..."

ผมขมวดคิ้วแน่น ไม่รู้จะตอบเขายังไงดี

ตอนนั้น การส่งเขาให้กับพวกบริษัทเป็นความคิดของผมเอง อาจพูดได้ว่า ผมเป็นตัวการสำคัญในการ...