บท 2070

ด้วยความไว้ใจที่มีต่อเธอ ผมจึงไม่คิดมาก อย่างไรก็ไม่มีทางถอยหลังแล้ว ลองดูก่อนค่อยว่ากัน

ลิฟต์กำลังเคลื่อนขึ้น แต่ช้ามาก ผ่านไปเกือบหนึ่งนาทีแล้วยังไม่หยุด

ทำให้ผมพอจะเดาได้ว่า พวกเราน่าจะอยู่ใต้ดิน

"นี่คืออู่ต่อเรือที่ถูกทิ้งร้าง"

มาร์ชาอธิบายให้ผมฟังด้วยความเอื้อเฟื้อ "สร้างโดยโซเวียตในช่วงสง...