บท 2299

หมอที่เปิดหน้ากากของฉันก็ชะงักไปเล็กน้อย

แต่เขาต่างจากคนอื่น เมื่อเห็นรอยเลือดและแผลเป็นบนใบหน้าฉัน เขากลับยิ้มมุมปากเบาๆ

สายตาที่มองมาด้วยความชื่นชมนั้น ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงจากก้นบึ้งของหัวใจ

ไอ้บ้าวิปริตนี่!

"ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง"

หมอสวมหน้ากากกลับให้ฉันอย่างนุ่มนวล แล้วตบไหล่ฉันเบาๆ

"ถึงแม...