บท 2336

ฉันรู้สึกผ่อนคลายลงอย่างประหลาด มองเคเร็นที่มือยังคงสั่นไม่หยุด แล้วทรุดตัวลงนั่งที่พื้น ก่อนจะชี้ไปที่เป้ของฉัน

"ช่วยทำแผลให้หน่อย"

"อืม...อืม..."

แม้เคเร็นจะตอบรับ แต่เมื่อเธอเหลือบมองหลังของฉัน สีหน้าก็ซีดลงทันที

เห็นปฏิกิริยาของเธอแบบนั้น ฉันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ไม่ต้องถามฉันก็รู้ว่าบาดแผลที่หลั...