บท 2387

ฉันอ้าปากแล้วปิด กลืนคำพูดที่อยากจะเอ่ยลงท้องไป แล้วย่อตัวนิ่งอยู่ข้างหลังเธอ

อีกไม่ไกลเราก็จะถึงพื้นที่ที่สัตว์ประหลาดรวมตัวกัน

แค่ตัวฉันคนเดียว ไม่มีทางฝ่าออกไปได้แน่

ดังนั้น ได้แต่ฝากความหวังไว้กับคาเรน ถึงเธอจะบาดเจ็บเล็กน้อย แต่พอเธอใช้พลังฝ่าวงล้อมได้ ฉันก็จะสบายขึ้นมาก

ขากลับของเรา เร็วกว...