บท 241

ฉันร่วงหล่นลงไปเรื่อยๆ จมดิ่งลงสู่ความมืดมิดที่ไร้ก้นบึ้ง...

แต่แล้ว เมื่อเวลาผ่านไปช้าๆ การร่วงหล่นนั้นกลับหยุดลง น้ำแข็งเย็นเฉียบเริ่มละลาย กองไฟปรากฏขึ้นตรงหน้า พร้อมกับอ้อมกอดอันอบอุ่นยิ่ง

อ้อมกอดนั้นไม่เพียงแต่อบอุ่น แต่ยังมีกลิ่นหอมละมุนของสาวน้อยแฝงอยู่

เมื่อฉันลืมตาตื่น ก็พบว่าสองมือของตนกำ...