บท 2508

ฉันถอยหลังกระชากตัวอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาตกใจในทันที

แต่สิ่งที่ฉันตั้งใจจะทำไม่ใช่การลงมือกับเขา แต่เป็นการหมุนตัวกลับไปที่แท่นหินอย่างรวดเร็ว แล้วหยิบโหลนั้นขึ้นมา

ครั้งนี้ฉันยกโหลขึ้นมาทั้งใบ มองผ่านแสงสลัวจากหลอดไฟที่มุมห้องหิน จนเห็นสิ่งที่อยู่ในโหลได้อย่างชัดเจน

แม้ว่าก้อนเนื้อข้างในจะเน่าเปื่อย...