บท 2535

ในขณะนี้ ฉันอุ้มเด็กสาวยืนอยู่ท่ามกลางความยับเยินของเมืองเผิงหู ขาข้างหนึ่งเต็มไปด้วยเลือดสด และตรงหน้าฉันไม่มีใครเหลืออยู่เลย

มองดูศพที่ล้มลงบนพื้น ฉันนึกถึงเสียงตะโกนแหลมใสเมื่อครู่ขึ้นมาทันที

คนประเภทนั้นงั้นเหรอ?

คำพูดของคนคนนั้น ราวกับว่าเขารู้ว่าฉันเป็นใครกันแน่

แต่ว่า...

ฉันขมวดคิ้ว มันไ...