บท 258

เช้าวันนั้น

เช้าวันนั้น ผมวิ่งออกกำลังกายพร้อมน้ำหนักถ่วงตามปกติ พอกลับมาก็เห็นเสี่ยนเอ๋อร์นั่งอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่หน้าบ้านต้นไม้ด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย มือน้อยๆ ขาวนุ่มของเธอยกขึ้นเท้าคาง ขายาวงดงามแกว่งไปมาเบาๆ ผสานกับใบไม้เบื้องหลังและหมอกยามเช้าที่พร่าเลือน ดูราวกับภาพวาดอันงดงาม

แต่ผมกลับไม่มีอาร...