บท 2643

พูดจบ เขาเหลือบมองคนเจ็บที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความหวาดระแวง แล้วลากเท้าอย่างอ่อนล้า ค่อยๆ เดินออกไปอย่างระมัดระวัง

"เดี๋ยวก่อน"

ในจังหวะที่หมอผิวสีกำลังจะจับลูกบิดประตูห้องผ่าตัด ผมขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ผมจะไปกับคุณด้วย"

ร่างของหมอผิวสีแข็งทื่อไปชั่วขณะ

ผมรู้ดีว่าระหว่างการผ่าตัดให้กับบอสก้า เขาต้อ...