บท 2651

ภายใต้สายตาของผู้คนนับร้อย ฉันกลั้นความตื่นเต้นไว้ ยื่นมือที่สั่นเทาออกไปทีละนิด ๆ มุ่งตรงไปยังโลงหินที่เปรอะไปด้วยของเหลวสีดำที่ไม่อาจระบุชื่อได้

"กลืน"

ฉันกลืนน้ำลายเล็กน้อย ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง

ในวินาทีที่กรงเล็บสัมผัสกับพื้นผิวของโลงหิน ฉันรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่พุ่งขึ้นมาจากส่วนลึกของหัวใจ...