บท 2721

ผมหยุดเติมอาหารและน้ำ ในที่เปลี่ยวร้างอย่างนี้ สิ่งเดียวที่พอจะปลอบประโลมใจผมได้บ้างก็คงมีแค่อาหารเท่านั้น

การได้กินอิ่มสักแปดส่วนผมก็พอใจแล้ว

ฝ่าลมและทรายเดินทางมาหนึ่งวันหนึ่งคืน ถึงแม้ร่างกายของผมจะแข็งแกร่งเหนือคนทั่วไป แต่ก็เริ่มทนไม่ไหวแล้ว

โยนกระเป๋าลงบนพื้นแล้วล้มตัวลงนอน ผมไม่กังวลว่าการนอน...