บท 2767

มองไปปราดเดียว นั่นคือรถตู้ขนาดเล็ก

ก่อนที่ลุงชราจะส่งฉันขึ้นรถ เขายังยัดเงินสองร้อยหยวนใส่มือฉันอีก

มีทั้งธนบัตรและเหรียญ

ฉันมองเงินในมือ ชั่วขณะหนึ่ง ราวกับเห็นภาพพ่อแก่ๆ ของฉัน: "ลุง นี่มันไม่เหมาะสมนะครับ"

"ไม่เหมาะสมตรงไหน? ให้เอาไว้ก็เอาไว้สิ เร็วเข้า รถจะออกแล้ว"

ฉันจำได้ราง ๆ ว่าเมื่อครั้งที...